Έλληνες….. ΓΙΑΤΙ πρέπει να μας καταλάβουν;
Μετά την ανάγνωση του βιβλίου του E.R. Dodds που φέρει τον τίτλο «Οι Έλληνες και το παράλογο», όπου ξετυλίγεται η αρχαία ελληνική σκέψη μέσα από την αδιάκοπη έρευνα, αποφάσισα να γράψω το παρόν για να εκφράσω κάποιες από τις σκέψεις μου. Πρωτίστως θα πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας… Μετά από τον τεράστιο πολιτισμό που παρήγαγαν οι αρχαίοι πρόγονοι μας φτάνουμε στο σήμερα, για το οποίο ακούτε κάθε λογής απόψεις από σημαντικούς αλλά και ασήμαντους ανθρώπους που όπως έχουμε ξαναπεί ανήκουν στην κατηγορία των «ιδιαίτερα μορφωμένων».
Διαβάζοντας λοιπόν την σχετική αρθρογραφία αλλά και βιβλιογραφία, διαπιστώνω μετά λύπης μου, ότι ως έθνος είμαστε πολύ αυστηροί με τον εαυτό μας. «Θα έπρεπε», θα μου πείτε, και όχι άδικα, καθώς ζούμε την σημερινή κατάσταση ολικής κρίσης που και εμείς την προκαλέσαμε φέροντας την αναλογία των ευθυνών μας. Πολλάκις έχουμε αναφερθεί σε αυτό, αλλά και στην απαραίτητη συνειδησιακή ωριμότητα που οφείλουμε να επιδείξουμε… δεν θα μπούμε λοιπόν και πάλι σε αυτήν την ανάλυση…
Εγώ αναφέρομαι στο κομμάτι της προσφοράς πολιτισμού… Έχουμε μια τεράστια κληρονομιά πολιτισμού, επιτρέποντας μου να πω, πως δεν περιορίζεται στον αρχαίο ελληνικό κόσμο αλλά και στην νεότερη απογραφή της σκέψης και της δημιουργίας. Δεν θα προχωρήσω σε απαρίθμηση ποιητών, «άσημων» τεχνιτών, λογοτεχνών, μουσικών και εν γένει στοχαστών καθώς μπορεί να αδικήσω πολλούς. Αυτό ωστόσο που φέρει τον τίτλο της «αδικίας», είναι η συνεχής κακόβουλη κριτική ακόμα και από εμάς τους ίδιους. (Ξέρετε η ισορροπία μεταξύ της ώριμης αυτοκριτικής και της κακόβουλης κριτικής είναι πολύ λεπτή και παρεμβάλλεται σε κάθε έκφραση οποιουδήποτε επιχειρήματος…).
Διαβάζοντας λοιπόν την πολύπαθη ιστορία μας θα διαπιστώσετε, μακριά από μοιρολατρίες, ότι κάθε περίπου 50-100 έτη έχουμε και ένα σοβαρό «πολεμικό ιστορικό γεγονός», (πολεμικό εννοώντας οποιοδήποτε ισχυρό κοινωνικό κλονισμό), με πολύ σοβαρές προεκτάσεις με κοινό παρανομαστή : την ίδια την «επιβίωση». Αλήθεια ποια κοινωνία μπορεί να παράγει υψηλό πολιτισμό και ανώτατη διανόηση όταν παράλληλα προσπαθεί να επιβιώσει; Σαφέστατα και δεν είμαστε οι μόνοι με αυτήν την ιστορική εμπειρία αλλά θα μου επιτρέψετε να αναλύω την ελληνική, προς το παρόν, πραγματικότητα.
Παρά την άγνοια μας έχουμε ζήσει αρκετούς πολέμους και αρκετές κακουχίες και τις ζούμε και σήμερα φτάνοντας σε πρωτάκουστες τιμές φτώχειας & εξαθλίωσης… Μέσα λοιπόν σε αυτές τις συνθήκες και με τις αμέτρητες «πληγές», καταφέραμε να επιβιώσουμε και να υπάρχουμε ως ελληνικό έθνος… Αναλογιστείτε το μεγαλείο που κρύβει αυτή η παραδοχή… Η αντίληψη μας και ο τρόπος μας πολλές φορές δεν μπορεί να γίνει κατανοητός από τους αλλότριους πολιτισμούς αλλά ούτε και οι «ελληνικές» πρακτικές που ακολουθούμε λίγο πολύ όλοι κατά την διάρκεια της γήινης παρουσίας μας… Γιατί πρέπει να μας καταλάβουν;… εμείς δεν έχουμε δικαίωμα στην διαφορετικότητα;
Σαφώς και έχουμε αλλά έχουμε καταφέρει να σκοτώσουμε την ελεύθερη και καινοτόμο σκέψη μας, διοχετεύοντας τα όποια «μεγαλεία» μας στον οχαδερφισμό και στην έλλειψη ευαισθησίας για τα δέοντα… Τα συμπεράσματα δικά σας, καθώς δεν γράφω τα παραπάνω για να πατρονάρω κανένα συμπέρασμα, αλλά για να προλάβω κάποιες από τις μελλοντικές σκέψεις μας…
Έρευνα- Συγγραφή : Αικατερίνη Κιουλμπαξιώτη
