Πολιτισμός,τουρισμός και επιχειρηματικότητα…

Έρευνα-Συγγραφή : Αικατερίνη Κιουλμπαξιώτη

Ο πολιτισμός και η εθνογραφία,που αναλύσαμε στα δύο προηγούμενα άρθρα μας,συνδέονται ενεργά με την ανάπτυξη του τουρισμού και την οικονομική δραστηριότητα που τον συνοδεύει.Την τουριστική δραστηριότητα συνήθως την ταυτίζουμε με την καλοκαιρινή περίοδο,καθώς είναι περισσότερο ανεπτυγμένη στην χώρα μας, κατά τους θερινούς μήνες του χρόνου.

Ωστόσο ο φυσικός πλούτος,ο Αρχαίος και ο νέος Ελληνικός πολιτισμός,το κλίμα,η φιλοξενία,τα μνημεία καθώς και η ιστορία μας μπορούν να υποστηρίξουν και άλλα είδη τουριστικής δραστηριότητας,σε κοινό που δεν επιθυμεί παραδοσιακές μορφές τουρισμού και ψυχαγωγίας.

Κάποια από αυτά τα είδη τουρισμού είναι :

Ο αγροτουρισμός:Συμβάλλει στην ανάπτυξη του τόπου δραστηριότητας  σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο καθώς και στην διάσωση της τοπικής πολιτισμικής κληρονομιάς.

Ο αθλητικός τουρισμός:Δραστηριότητες όπως σκι,ιππασία, ψάρεμα, Canyoning.

Ο αρχαιολογικός τουρισμός:Επίσκεψη σε μνημεία, μουσεία και πινακοθήκες.

Ο πολιτιστικός τουρισμός:Πανηγύρια,μουσικές και θεατρικές παραστάσεις.

Ο ιαματικός ή ιατρικός τουρισμός:Πρόκειται για την επίσκεψη των τουριστών σε φυσικά λουτρά που φημίζονται κυρίως για την ίαση γυναικολογικών,δερματολογικών,αναπνευστικών και άλλων παθήσεων.

Ο αριθμός των τουριστών που ακολουθούν μη παραδοσιακά είδη τουρισμού συνεχώς αυξάνεται,ενώ μεγάλο τουριστικό κοινό ταξιδεύει για να γνωρίσει τον πολιτισμό ενός τόπου ή μιας χώρας.Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του κοινού ταξιδεύει κυρίως σε χώρες όπως :η Γερμανία,η Ισπανία,η Γαλλία,η Ιταλία και η Μεγάλη Βρετανία[1].Η Ελλάδα φαίνεται να μην αξιοποιεί επαρκώς το γεγονός ότι αποτέλεσε και αποτελεί διαχρονικά μία από τις  σημαντικότερες κοιτίδες  πολιτισμού και παράλληλα τόπο που διαθέτει εξαιρετικό εθνογραφικό και λαογραφικό υπόβαθρο.

Η μεγάλη εθνογραφική και λαογραφική μας παράδοση έχει  αποτελέσει πηγή ενδιαφέροντος για τον εξωτερικό αλλά και τον εσωτερικό τουρισμό.Παραδοσιακά ήθη και έθιμα όπως το κέρασμα στην Κρήτη,το Κερκυραϊκό Πάσχα ,(ή αλλιώς Λαμπριά),οι οβίδες στα νησιά,(κυρίως σε Χίο και Σάμο),οι παραδοσιακοί γάμοι στην Σαντορίνη,το έθιμο του Σαγιά της Κομοτηνής[2],(χορός γύρω από την φωτιά παραμονή των Φώτων και κέρασμα παραδοσιακών φαγητών),αποτελούν μέρος της τεράστιας λαογραφικής μας κληρονομιάς και συντελούν διαχρονικά στην ενδυνάμωση του τουριστικού ενδιαφέροντος.

Η επιχειρηματική δραστηριότητα της χώρας σε συνδυασμό με την αύξηση της ανταγωνιστικότητας και της απασχολησιμότητας  ,εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την τουριστική δραστηριότητα.Προτάσεις για την περαιτέρω  ανάπτυξη του τουριστικού τομέα αποτελούν σαφώς η δημιουργία υποδομών και σήμανσης στους πολιτιστικούς χώρους καθώς και η σωστή χρήση και λειτουργία των αρχαιολογικών μνημείων και μουσείων.

Ωστόσο μπορεί να δοθεί η δέουσα βαρύτητα στην ανάπτυξη του προαναφερθέντος ιαματικού τουρισμού.Η Ελλάδα διαθέτει πολύ σημαντικό αριθμό φυσικών πηγών θερμομεταλλικού νερού κατανεμημένων σε όλη την Επικράτεια.Η εκμετάλλευση  σήμερα είναι περιορισμένη και επί συνόλω υποβαθμισμένη.Η ανάπτυξη του ιαματικού τουρισμού,(ή Θερμαλισμός) θα αναβαθμίσει τις τοπικές οικονομίες συνολικά,θα διαφοροποιήσει το τουριστικό προϊόν της Ελλάδας  από αυτά του εξωτερικού,θα δοθεί η δυνατότητα για ανάπτυξη της εμπορευματοποίησης προϊόντων και υπηρεσιών που  σχετίζονται με φυσικές ύλες με γνώμονα την ολιστική ιατρική και την πρόληψη.

Η άνω επιχειρηματική πρόταση έχει πολλά ποσοστά επιτυχίας καθώς διευρύνεται η ζήτηση αυτού του είδους εναλλακτικού τουρισμού και απευθύνεται και σε υγιή άτομα όλων των ηλικιών.Η άποψη ότι ο τουρισμός αποτελεί την «βαριά βιομηχανία» της Ελλάδος είναι σωστή αρκεί να χρησιμοποιηθεί ορθολογικά από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς.