O Nίκος Καρακαλπάκης στο Χυτήριο: “Ένας νέος υπέροχος καλλιτέχνης”

της Θεοδώρας Κοκκινάκου.

6

Tην Πεμπτη 19 Ιουνίου παρακολούθησα την συναυλία του Νίκου Καρακαλπάκη στον κήπο του πολυχώρου «Χυτήριο» στο Γκάζι. Είχα ακούσει ήδη κάποιες ανέκδοτες ηχογραφήσεις του και μου είχε κάνει εντύπωση η αισθαντική φωνή του, σε συνδυασμό με την άρτια τεχνική και τον καθαρά προσωπικό του τρόπο προσέγγισης της ερμηνείας των στίχων, που μου θύμιζε παλαιότερους πολύ σημαντικούς Έλληνες τραγουδιστές οι οποίοι ξεχώρισαν κυρίως για τον ιδιαίτερο τρόπο ερμηνείας τους.
Έφτασα στο Χυτήριο λίγο πριν αρχίσει το πρόγραμμα. Ο κόσμος είχε ήδη κατακλύσει τον ομολογουμένως πολύ όμορφο χώρο. Η έναρξη του προγράμματος έγινε με ελάχιστη καθυστέρηση, κάτι που το εκτίμησα ιδιαιτέρως. Στη σκηνή εμφανίστηκαν τρεις νέοι εξαιρετικοί μουσικοί. Ο Γιώργος Τσοκάνης στα πλήκτρα, η Αρετή Κοκκίνου στην κιθάρα και το μαντολίνο και ο Λευτέρης Ανδριώτης στην λύρα. Το «Βαλς των χαμένων ονείρων» του Μάνου Χατζιδάκι έδωσε την σκυτάλη στην «Μπαλάντα των αισθήσεων και των παραισθήσεων» και στη σκηνή εμφανίστηκε ο Νίκος Καρακαλπάκης.

2

Από τις πρώτες του ατάκες στο τραγούδι , είδα και άκουσα έναν ερμηνευτή με έντονη προσωπικότητα, φωνή πλούσια σε έκταση και εκφραστικότητα, ιδιαίτερη ευαισθησία και εσωτερική θεατρικότητα.Ο τρόπος επικοινωνίας του με το κοινό ήταν άμεσος και ανατρεπτικός , αφού το έξυπνο χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός του φανέρωναν όχι μόνο μια ενδιαφέρουσα προσωπικότητα και εκτός σκηνής, αλλά και έναν ανερχόμενο τραγουδιστή με… «αέρα» καθιερωμένου καλλιτέχνη που «παίζει» με το κοινό, αλλά και την εικόνα του.
Στο πρώτο μέρος τραγούδησε ελληνικά και ξένα τραγούδια από πολλά και διαφορετικά μουσικά είδη που «έδεσαν» όμορφα χάριν της λιτής ενορχήστρωσης τους ,αλλά και της ιδιαίτερης ερμηνείας που τους έδωσε ο τραγουδιστής. Ξεχώρισα αρκετά τραγούδια, όπως το “Stranger in paradise” από το μιούζικαλ “Kismet” και το “Somewhere” από το “West side story”, στα οποία δικαίως απέσπασε θερμότατο χειροκρότημα, το τραγούδι «Του Αγίου Βαλεντίνου» και «Tα δυο παλτά» των Στ.Κραουνάκη – Λ.Νικολακοπούλου, το “Wonderful life” του Black, το «Περιπλανώμενο» των Στ.Σέμση –Ν. Μωραΐτη, το «Τριαντάφυλλο» της Πηγής Λυκούδη σε ποίηση Νικηφόρου Βρεττάκου, το “Los pajaros perdidos” του Astor Piazzolla με ελληνικό στίχο, τις «Ομπρέλες του Demy” των Θ.Καραμουρατίδη – Γ.Ευαγγελάτου, αλλά και το ολοκαίνουριο τραγούδι του με τον τίτλο « Άνοιξη» σε μουσική και στίχους της Ανδριανής Ζαγγανά που το κοινό καταχειροκρότησε.

345

Στο δεύτερο μέρος του προγράμματος με εξέπληξε θετικά η διασκευή του “Father figure” του George Michael, μου άρεσε η δυναμική ερμηνεία στο “Μέτρησα” του Ν.Ζούδιαρη και η “Λιλήθ” της Νένας Βενετσάνου βρήκε έναν ακόμη άξιο ερμηνευτή της. Το καινούριο ακυκλοφόρητο τραγούδι του με τίτλο “O ερωτάς μου” σε μουσική της Πηγής Λυκούδη και στίχους του Φίλιππου Γράψα απέσπασε θερμό χειροκρότημα ,όπως και οι “Δρόμοι παλιοί” των Μ.Θεοδωράκη και Μ.Αναγνωστάκη, που τους έδωσε μια τελείως προσωπική ερμηνεία, χωρίς στόμφο και υπερβολές, φωτίζοντας τον στίχο με την δική του προσωπική αλήθεια.
Στο τέλος του προγράμματος, κάλεσε στη σκηνή παλαιότερους συνεργάτες του που παρευρίσκονταν στον χώρο να τραγουδήσουν τραγούδια του Μάνου Λοΐζου, του Σταύρου Ξαρχάκου και του Μάνου Χατζιδάκι. Αίσθηση προκάλεσε η ευγένεια και η σεμνότητα απέναντι στους συνεργάτες του. Ξεχώρισα το ντουέτο του με την Μαρία Κανελοπούλου στα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι .
Οι μουσικοί ήταν εξαιρετικοί παρόλο που ο ήχος κάποιες φορές αδίκησε το σύνολο με τα μικροπροβλήματα που παρουσιάστηκαν. Το πρόγραμμα κράτησε σχεδόν 2 ώρες με ένα μικρό διάλειμμα.

678

Αυτό που κράτησα σαν «απόσταγμα» της βραδιάς ήταν πως παρακολούθησα και γνώρισα έναν νέο καλλιτέχνη που έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που συνθέτουν αυτό που ονομάζουμε «ξεχωριστό»: Μια ολοκάθαρη ακούραστη φωνή με αισθαντική χροιά και πλήρη δυναμική που ακροβατεί σε ετερόκλητα είδη μουσικής και τα ερμηνεύει με γνώση, δίνοντας τους ταυτόχρονα την προσωπική του σφραγίδα.
Η πληθωρική του σκηνική παρουσία, η επικοινωνία του με τον κόσμο σε αντίθεση πολλές φορές με την εσωστρέφεια των ερμηνειών του, τη σεμνότητα και την ιδιαίτερη ευαισθησία του, αποτελούν μία άκρως ενδιαφέρουσα καλλιτεχνική προσωπικότητα που αξίζει να γνωρίσει το ευρύ κοινό και προσωπικά του εύχομαι να κερδίσει τη θέση που του αρμόζει στον χώρο του τραγουδιού γιατί έχουμε την ανάγκη να ακούμε νέους αξιόλογους ερμηνευτές σαν κι αυτόν.

Επιμέλεια:Τάσος Ιωάννου

Φωτογραφίες: Ξένη Βούρου

Δείτε το βιντεοκλιπ της “ανοιξης”

http://youtu.be/hdLVNRQ_xjE

 

 

 

 

 

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *