ΕΝΑΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ «ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ»…..
Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ αλλά και της Eurostat καταγράφουν τουλάχιστον ένα ποσοστό 28% ανεργίας του συνολικού πληθυσμού, που φυσικά δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, καθώς η στατιστική έχει πάντοτε τους δικούς της νόμους…. Για να γίνουμε πιο σαφείς οι υποδιαιρέσεις των υποδιαιρέσεων καθώς και οι μεταβλητές που λαμβάνονται υπόψη καθορίζουν, λίγο-πολύ, το τελικό αποτέλεσμα.
Ακόμα και για όσους εκτιμούν ότι η στατιστική μπορεί να μας δώσει απτά και διαφανή στοιχεία, η μη καταγραφή σημαντικής μερίδας του πληθυσμού που παραμένει ανενεργός, (ελεύθεροι επαγγελματίες, έμποροι, εποχικοί, απασχολούμενοι σε ευέλικτες μορφές εργασίας όπως η μερική απασχόληση κλπ), δείχνουν να «αποσιωπούν» ένα μείζον κοινωνικό ζήτημα που ολοένα και διογκώνεται.
Στην πραγματικότητα αν νομίζουμε ότι το πρόβλημα της ανεργίας σταματά εκεί κάνουμε ακόμη ένα διαχρονικό λάθος… Το αίσθημα ανασφάλειας που διακατέχει το σύνολο του πληθυσμού ίσως να είναι ακόμη πιο επικίνδυνο από το ίδιο το πρόβλημα της ανεργίας. Από την μια πλευρά υπάρχουν οι υφιστάμενοι κακοπληρωμένοι εργαζόμενοι και από την άλλη ο άνεργος πληθυσμός που αναζητά εργασία σε οποιοδήποτε αντικείμενο και με μηδαμινό μισθό (!).
Ο μισθός στον ιδιωτικό αλλά και στον δημόσιο τομέα θα πρέπει να δίνει την δυνατότητα, όχι να πλουτίζει ανεξέλεγκτα το άτομο, (σημείο αναφοράς άλλων εποχών) , αλλά να διαβιεί μια αξιοπρεπή ζωή που θα δύναται η εργασία του να του καλύψει την κίνηση του, την σωστή διατροφή του, την υγεία του από κάθε άποψη και εν γένει την εξέλιξη του… Τα παραπάνω και ακόμη περισσότερα, διατυπώνονται, εμμέσως ή αμέσως στο πολύτιμο Σύνταγμα μας που νοερά όλοι μας γνωρίζουμε…
Το φαινόμενο της ανεργίας, αν και το ταυτίζουμε με την ελληνική πραγματικότητα, είναι Ευρωπαϊκό αλλά και παγκόσμιο ζήτημα. Η αυταπάτη ότι το εξωτερικό συνοδεύεται από το σύνολο των ιδανικών συνθηκών που όλοι ονειρευόμαστε αρχίζει δειλά να αποσαφηνίζεται. Η δυσχερής οικονομική κατάσταση σε κάθε κοινωνία οδηγεί σε de facto κοινωνική αποσύνθεση με σημαντικά παραδείγματα στην διεθνή αλλά και στην ελληνική βιβλιογραφία των περασμένων δεκαετιών. Δεν είναι τυχαία η εκτεταμένη αναφορά στα συγγράμματα του συνόλου των κοινωνικών επιστημών σε έννοιες όπως : ο κοινωνικός αποκλεισμός, τα κοινωνικά δικαιώματα, η ανισότητα, φτώχεια κλπ. Όλα, λίγο – πολύ, ήταν εκεί, ήταν μπροστά μας, υπήρχαν πάντοτε αλλά δεν μας απασχόλησαν ποτέ ουσιαστικά και οικουμενικά…
Η συγκεκριμένη παραδοχή που εκφράζω σαφώς και δεν έρχεται να αποδώσει πολιτική ευθύνη επί του παρόντος, αλλά ως επί τω πλείστων κοινωνική. Δυστυχώς δεν έχουμε ιδέα από σεβασμό, ηθική και πολιτισμό γιατί απλά ποτέ κανείς μας δεν τα έζησε… υπήρχαν πάντα ως αφηρημένες έννοιες… μακρινές αλλά και άγνωστες που τώρα όλοι μας τις αναζητάμε… αυτό πρέπει να κάνουμε γιατί κανείς δεν ήταν εκεί για να μας τις διδάξει… Το ζήτημα του «επαγγελματικού προσανατολισμού» θα μας απασχολήσει σε επόμενο άρθρο μας.. επί του παρόντος «δουλειά» μας πρέπει να είναι να παραμείνουμε άνθρωποι και πάνω από όλα συναισθηματικά νοήμονες… πάντα ρεαλιστικά.
Έρευνα-Συγγραφή : Αικατερίνη Κιουλμπαξιώτη
