ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ………..ΜΟΝΟ ΑΡΝΗΤΙΚΗ;
Ένα ακόμα άρθρο γράφεται για την πολυσυζητημένη οικονομική κρίση…. Μια ακόμα άποψη έρχεται να μας προβληματίσει και να μας γεμίσει απαισιοδοξία και αρνητικά συναισθήματα…. Ο σκοπός μου ωστόσο είναι εκ διαμέτρου διαφορετικός, επιθυμώντας να θίξω ζητήματα που όλοι σκεφτόμαστε και πολλές φορές συζητάμε με κάθε ευκαιρία… Όλοι ξέρουμε, όλοι υποψιαζόμαστε, όλοι έχουμε μια ιστορία διαφθοράς και ανομίας να αφηγηθούμε. Το ερώτημα είναι γιατί τώρα; Σήμερα μάθαμε; Σήμερα μόνο προβληματιζόμαστε; Νομίζω ότι η απάντηση είναι εμφανώς λογική και αβίαστα προκύπτει από την κοινωνική μας ζωή που κακά τα ψέματα ήτο κουραστική και συνάμα προβληματική.
Έχουμε πολλάκις θίξει την κρίση σε όλα τα επίπεδα που απαντάται σε κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό και αξιακό επίπεδο… Όλες αυτές οι εκφάνσεις της κρίσης , της απαισιοδοξίας, με τις «γαγγραινικές διαστάσεις ολοτελούς σήψης», μας αποδομούν, μας αγχώνουν, μας φοβίζουν, με τα ΜΜΕ να μας πυρπολούν με εικόνες «ψυχολογικής βίας» και με «βαθυστόχαστες αναλύσεις της εικονικής πραγματικότητας»…. Ας προσγειωθούμε και ας αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα έτσι ακριβώς όπως είναι…
Η οικονομική κρίση έγινε το έναυσμα που μας οδηγεί αναπόφευκτα στον αυτοπροσδιορισμό, πρωτίστως ως πολίτες και ως κοινωνικά άτομα, οδηγώντας μας σε πολιτικές ή κοινωνικές συζητήσεις με αναζήτηση πλέον λύσεων συλλογικών για τα καταστροφικά συλλογικά προβλήματα. Φυσικά και δεν θεωρούμε «την οικονομική κρίση ως ευαγγέλιο και αναγκαίο καλό» αλλά μια αρνητική κατάσταση που ζούμε χωρίς να είναι δυνατόν να την αποφύγουμε σε όποια κοινωνική θέση και αν βρισκόμαστε. Είναι σαφές ότι το «κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον» είναι ασύμφορο κυρίως για μεσαία και μικροαστικά στρώματα αλλά και για τους οικονομικά επιφανείς.
Η κρίση λοιπόν μας κατέστησε σαφές ότι έχουμε κάνει λάθη χωρίς να αποτελούν αδιέξοδο, όπως φαίνεται, αλλά δίνοντας μας την δυνατότητα να βρούμε νέες λύσεις αναπτύσσοντας ο καθένας από εμάς καινούριους επαγγελματικούς και προσωπικούς στόχους. Πολλοί εξ ημών γύρισαν ή προσπαθούν να επενδύσουν στον πολύτιμο πρωτογενή τομέα, (κυρίως όσοι κατείχαν εκτάσεις γης), περιορισμένου αριθμού επιχειρηματικές μονάδες προσπαθούν να ορθοποδήσουν δίνοντας φτηνότερα αλλά ποιοτικά προϊόντα, οι άνθρωποι που ασχολούνται με οιονδήποτε τομέα το κάνουν με μεράκι και όχι με μόνο σκοπό το κέρδος, αναπτύχθηκαν κοινωνικά δίκτυα αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά τον ανθρωπισμό και την κοινωνική ευαισθησία, αναπτύξαμε μια ωριμότερη στάση απέναντι στα τρέχοντα γεγονότα, καταλάβαμε την ουσία της ίδιας της Δημοκρατίας. Στο πλαίσιο της ανάπτυξης της οικονομίας κατέστη σαφές σε όλους ότι θα πρέπει να αλλάξει το ίδιο το παραγωγικό μοντέλο μεταβαλλόντας την καθεστηκυία άποψη που συνοδευόταν από τη λογική της εργασίας σε έναν μόνο τομέα…
Όλες οι οικονομίες του κόσμου διαχρονικά, ακόμα και τώρα που μιλάμε, αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν οικονομικά και χρηματοπιστωτικά προβλήματα αλλά κατάφεραν να τα ξεπεράσουν ή και συνεχίζουν να βρίσκονται σε αδιέξοδο, αλλά όχι στην ίδια θέση με την Ελλάδα. Μια ματιά να ρίξει κάποιος στα εθνικά χρέη των υπολοίπων Ευρωπαϊκών, (και μη), χωρών αρκεί για να καταλάβει ότι η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση, ούτε έχει το μεγαλύτερο χρέος όπως κάποιοι από μας νομίζουμε. Το ζήτημα μετατίθεται στον πολιτικό και κοινωνικό σχεδιασμό αποτελώντας μια ακόμα μεγαλύτερη συζήτηση… Με λίγα λόγια η κρίση δεν είναι το μόνο πρόβλημα αλλά ο τρόπος που την αντιμετωπίζουμε…
Έρευνα-Συγγραφή : Αικατερίνη Κιουλμπαξιώτη
