Βαγγέλης Κοντόπουλος: Απομονωθήκαμε από τα πάντα, δεν μας ενδιαφέρει ο δίπλα μας μόνο η μιζέρια μας…

Γράφει ο Σάκης Ιντζεβίδης

Είναι ευχάριστο συναίσθημα να έρχεσαι σε επικοινωνία, έστω και τηλεφωνικά με φίλους- καλλιτέχνες που έχεις χρόνια να μάθεις νέα τους. Ο Βαγγέλης Κοντόπουλος είναι ένας μουσικός θρύλος, όχι μόνο ως βιρτουόζος στο κόντρα μπάσο με το οποίο έχει συνοδεύσει μεγάλα ονόματα επί σκηνής και στο στούντιο σε ηχογραφήσεις, αλλά πολύ περισσότερο γιατί είναι ένας μαχητής που δεν παράτησε ποτέ την αγάπη να δημιουργεί μουσικά, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής του.

Σάκης Ιντζεβίδης: Βιώνουμε εδώ και μήνες μία νέα τάξη πραγμάτων. Η μουσική μας φέρνει πιο κοντά τελικά, αλλά ο Covid -19 μας κρατάει σε απόσταση;

Β.Κοντόπουλος: Ναι βιώνουμε μια νέα τάξη πραγμάτων αλλά όχι μόνο λόγω του covid, αλλά λόγο την αδιαφορίας μας. Σχεδόν όλες οι δισκογραφικές εταιρίες και τα περιοδικά κλείσανε. Πνευματικά δικαιώματα δεν αποδίδονται και μας αποτελείωσαν και τα μαγαζιά, αλλά η τέχνη θα βρει λύσεις μόνη της και θα τρέχουν καταϊδρωμένοι από πίσω οι κυβερνητικοί να αρπάξουν ότι μπορούν (Μπα, αστειεύομαι, κανένας δεν θα τρέχει πια, δεν μας έχουν ανάγκη, ακούνε τα παλιά και καλύπτονται) το βλέπω κάθε μέρα. Απομονωθήκαμε από τα πάντα, δεν μας ενδιαφέρει ο δίπλα μας μόνο η μιζέρια μας, αγαπάμε πια την μιζέρια και αυτό είναι επικίνδυνο σε σημείο να φαίνεται επικίνδυνος αυτός που δεν έχει. Πράγμα σπάνιο…..

Σ.Ι. Ξεκινάω έτσι την συνέντευξη μας και ο λόγος είναι ότι σε όλο αυτό το διάστημα που είχαμε χάσει την επαφή μεταξύ μας, εσύ δεν σταμάτησες να δημιουργείς και να συμμετάσχεις σε μουσικά σχήματα. Όλος τυχαία όμως ξαναμιλήσαμε με την ολοκλήρωση της τελευταίας σου δισκογραφικής δουλειάς, εν καιρώ εγκλεισμού( Lock Down).

Β.Κ. Έχουν συμβεί πολλά από τότε, ολοκλήρωσα δύο δουλειές και ένα βιβλίο μέσα στην καραντίνα , που δεν μπορώ να κυκλοφορήσω. Αλλά και πάλι τι έγινε; Μπορούν όλοι και χωρίς εμένα. Η πρώτη αφορά μουσική που έχω βάλει σε ποίηση του Ναπολέωντα Λαπαθιώτη, που την θεωρώ ό,τι πιο καλό έχω κάνει. Η δεύτερη είναι επίσης μουσική δουλειά, αυτή την φορά σε ποίηση ενός νέου ποιητή του Κώστα Ταβουλτσίδη, μια πρωτότυπη και υπέροχη δουλειά. Αλλά ποιος νοιάζεται; Ακόμη τρέχω μήπως και την εκδώσουν. Δημιουργώ χωρίς προφανή λόγο πια, από προσωπική ανάγκη. Το βιβλίο μου λέγετε «Καντίνα ..του Vang» ένα αυτοβιογραφικό παραμύθι, που το ευχαριστήθηκα πιο πολύ από όλα. Τώρα γράφω το δεύτερο μου και λέγετε «Σταγόνες» που κατ’ ουσίαν είναι το πρώτο που ξεκίνησα να γράφω, απλά το διέκοψα για την «Καντίνα». Σ.Ι. Να τα πάρουμε όμως με την σειρά, τα «Παράξενα Τραγούδια» η προηγούμενη μουσική σου κατάθεση πότε κυκλοφορεί και τι είναι αυτό που ξεχωρίζεις σε αυτή;

Β.Κ. Κυκλοφόρησε πριν τέσσερα χρόνια και ξεχωρίζω τα πάντα από αυτήν και όσο περνάει ο καιρός μου αρέσει και πιο πολύ, κάποτε θα την ανακαλύψουν, δεν βιάζομαι. Τα καλά πράγματα αργούν, απλός δεν έχω καταλάβει τι είμαι, μπασίστας, συνθέτης, ενορχηστρωτής (τραγουδιστής) όταν θα νιώσω οικεία με τους καινούργιους ρόλους θα βγω να παίξω. Τώρα δεν έχω όρεξη.

-Στο «Παράξενα Τραγούδια» σε ακούμε και σε ρόλο ερμηνευτή, ήταν ένα «απωθημένο» σου αυτό, απλά έτυχε, πως συνέβη;

Β.Κ. Όχι, απλός δεν φανταζόμουν άλλον ερμηνευτή! (Γέλια) Τόσο απλά, έπειτα είχα πολύ κακή εμπειρία με κάποιους ερμηνευτές, ένας με παρακαλούσε να μπει μόνο το όνομα του στο cd που πλήρωνα εγώ. Όταν του είπα εντάξει αλλά πλήρωσε το εσύ, ξαφνικά δεν τον ενδιέφερε το cd. Άλλος πάλι χωρίς να σεβαστεί τίποτα απλός εξαφανίστηκε! Το έχει διαγράψει και από τις ιστοσελίδες του. Μάλλον κάτι του έκανα που δεν ξέρω, αλλά δεν μπορώ να μπω στο κεφάλι του καθενός απλά μερικοί νομίζουν ότι είναι αθάνατοι. Αυτός είναι ο επαγγελματισμός στην Ελλάδα,

αυτό είναι ο λόγος που επέλεξα να είμαι μόνος και ήρεμος, αν και πάλι εμπιστεύτηκα τραγουδιστές στην τελευταία δουλειά μου, αλλά πρόσεξα αυτήν την φορά. Ξέρω πια από την εμπειρία μου ότι αν δεν γίνει σουξέ δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα για αυτό, και σουξέ δεν πρόκειται να γίνει. Δεν θα τους κάνω την χάρη να γράφω σαχλά τραγουδάκια που δεν τα προσέχει κανένας. Ακόμα και ένας να ακούει τα τραγούδια μου, θα επιμένω.

Σ.Ι. Γνωρίζω την αξία σου ως μουσικοσυνθέτη εδώ και χρόνια, πιστεύεις ότι δεν προβλήθηκες σωστά, ή πλέον τα μέσα μουσικής πληροφόρησης στην Ελλάδα έχουν εντελώς υποβαθμιστεί;

Β.Κ. Ααα εγώ τα αποφεύγω αυτά τα πράγματα, στην ουσία δεν με ενδιαφέρει καθόλου, θέλω την ησυχία μου. Κάποτε ήμουν (διάσημος μουσικός) μου φτάνει, σε αυτούς τους ρόλους δύστυχος δεν αισθάνομαι, γι’αυτό ζω σε μια πόλη που δεν με ξέρουν και ούτε θέλουν, έτσι μπορώ να είμαι δημιουργικός. Έχει πολύ πλάκα ξέρεις άλλοι να ονειρεύονται να γίνουν διάσημοι και άλλοι να κρύβονται, και εδώ μιλάμε για τον ρόλο τον μέσων πληροφόρησης, απλά δεν υπάρχουν. Έχω παρατηρήσει ότι γίνονται παραγωγοί στα μουσικά μέσα άνθρωποι χωρίς καμία γνώση. Είναι εκπληκτικό ακόμη και άνθρωποι που έχουν εμπειρία δεν βοηθάνε καθόλου, μάλιστα ζητάνε οικονομική ενίσχυση, για αυτό χάσαμε. ‘Ολοι για πάρτι τους.

Σ.Ι. Ένα μεγάλο πρόβλημα υγείας σε έφερε ένα βήμα πριν το τέλος. Τι άλλαξε στη ζωή σου, πως το αντιμετώπισες και τώρα που μιλάμε σε ποια φάση βρίσκεσαι;

Β.Κ. Είμαι καλά και όπως σχεδόν όλοι, άφραγκος. Έχω όρεξη για ζωή θα την ρουφήξω όσο προλαβαίνω, δυστυχώς δεν είμαι καθόλου φιλόδοξος, θέλω μόνο την ησυχία μου, και να βλέπω την θάλασσα μου φτάνει. Βέβαια

τα λεφτά, τα μπικίνια, είναι ένα πρόβλημα, όλα μπορούμε να τα λύσουμε, απλός ξεχνάς ότι υπάρχουν. Για τα όνειρα δεν πληρώνεις τίποτα ή άλλαξε κάτι και δεν το πήρα χαμπάρι; Η αλήθεια είναι ότι έπαθα εγκεφαλικό, για πολύ καιρό το ένα πόδι και το ένα χέρι ήταν ανάπηρο. Δεν μπορούσα να παίξω και συνειδητοποίησα ότι -Όλα είναι αλλού-( σαν τον τίτλο παλαιότερης δισκογραφικής μου δουλειάς ) έτσι χαλάρωσα, έκατσα από την αρχή να μάθω την μουσική. Τώρα είμαι καλά και πάλι, δεν έμαθα….χαχαχα(γέλια).

Σ.Ι. Ασπάζεσαι το ρητό, κάθε εμπόδιο σε καλό.

Β.Κ. Ο μεγάλος Σαρλό έλεγε από την φτώχια δεν έμαθα τίποτα, έμαθα όμως από τα πλούτη…. έτσι περιμένω και εγώ να γίνω πλούσιος, όλα χρειάζονται. Προς το παρόν παραμένω φτωχός, αλλά που θα μου πάει; Ωστόσο πιστεύω ότι είμαι πλούσιος, έτσι με βολεύει.

Σ.Ι. Στην Ξάνθη ζεις εδώ και πολλά χρόνια, παρόλο που πριν το πρόβλημα υγείας δούλευες με την Τάνια Τσανακλίδου στην Αθήνα, αλλά και στην Ρόδο έψαξες την τύχη σου επαγγελματικά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Υπάρχουν ευκαιρίες για έναν καταξιωμένο μουσικό όπως εσύ στην επαρχία ή τελικά είναι τροχοπέδη;

Β.Κ. Τώρα πια δεν υπάρχουν καθόλου δουλειές και ευκαιρίες, δεν έχω καμία όρεξη να πάω πάλι στην Αθήνα, αν και μου αρέσει πολύ, αλλά σαν τουρίστας. Νομίζω σε αυτήν την χώρα σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν ή απλά και μόνο αδιαφορούν, κάτι που θεωρώ πολύ χειρότερο, γι’ αυτό θα χαίρομαι το καλοκαίρι μέχρι να εξαϋλωθώ. Βασικά δεν ζω πουθενά, ζω μόνο στο κεφάλι μου…. και εκεί περνάω καλά.

Σ.Ι. Στην τελευταία σου δισκογραφική δουλειά «Να’χα δυο διάφανα φτερά» ντύνεις μουσικά όπως μας είπες στοίχους του ποιητή Ναπολέοντα Λαπαθιώτη. Υπήρχε κάποιος λόγος που επέλεξες αυτόν τον ποιητή; Μίλησε μας γι’αυτήν.

Β.Κ. Είναι πολύ σημαντικός ποιητής και πρέπει να μαθαίνουμε τους σημαντικούς. Βασικά ζήτησα από τον Γρηγόρη Χαλιακόπουλο, αυτόν τον εκπληκτικό συγγραφέα, να γράψει πάνω σε μια ιδέα μου ένα σενάριο σε αυτά τα τραγούδια. Ελπίζω κάποια στιγμή να πραγματοποιηθεί και ένα θεατρικό έργο. Σε αυτή λοιπόν την δισκογραφική δουλειά συμμετείχαν ερμηνεύοντας, οι Παντελής Θαλασσινός, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Δημήτρης Ζερβουδάκης, Αργύρης Μπακιρτζής, Μάκης Σεβίλογλου, Βέρα Μπαξεβανίδου , Έλενα Αρτενιάν.

Σ.Ι. Την ολοκλήρωσες μέσα στο διάστημα του εγκλεισμού, και παρόλα που πέρασες δυσκολίες, τα κατάφερες. Ποια μέσα χρησιμοποιείς για να την προβάλλεις ώστε να την ακούσει ο κόσμος;

Β.Κ. Δυστυχώς τίποτα, σου είπα είμαι περίεργος άνθρωπος, μου αρέσει η δημιουργία και εκεί περίπου τελειώνω. Τι να κάνω να τρελαθώ; Κανονικά αυτή είναι δουλειά άλλων. Βλέπω διάφορους να τρέχουν να διαφημίσουν την δουλειά τους και δεν καταλαβαίνουν ότι είναι χάλια, και δώστου διαφήμιση, Εεε δεν μπορώ, αφού στην τελική δεν πουλάει κανένας.

Σ.Ι. Ζούμε στην Ελλάδα και λόγω της πανδημίας, βλέπουμε ακυρώσεις και αναβολές ζωντανών συναυλιών, πλέον το μεροκάματα είναι μετρημένα ή καθόλου, από την άλλη η πολιτεία δεν στηρίζει έμπρακτα εδώ και μήνες τους ανθρώπους που εργάζονται για τον πολιτισμό. Κατά την γνώμη σου, ποια πρέπει να είναι η αντίδραση σε όλα αυτά;

Β.Κ. Τώρα θα φανώ λίγο σκληρός. Δηλαδή ποιος πολιτισμός; Ο κάθε σκυλάς, η κάθε επιθεώρηση και το κάθε ξέκωλο; Αυτό δεν είναι τέχνη νομίζω, μπορεί και να κάνω λάθος, για να δούνε τέχνη πρέπει να πάνε πολύ βαθιά στα υπόγεια εκεί που δεν φτάνει κανένας κυβερνητικός κόλακας ( Όπως έχεις μάθει, η τέχνη δεν μένει πια σε αυτή την χώρα και είναι ντροπή. Να μη μας νοιάζει τίποτα; Μόνο για περασμένα μεγαλεία μιλάμε, εε αυτό δεν το μπορώ είναι παραδοχή ήττας! Κάποτε με ρώτησε ο Chico Freeman- ποιους νέους καλλιτέχνες έχετε και στηρίζετε- δεν

ήξερα, τι να του πω;). Τέλος πάντων, έχω και μια ρητορική ερώτηση, οι πολιτικοί δεν θα πεθάνουν ποτέ; Μόνο οι Καλλιτέχνες;

Σ.Ι. Τι εύχεσαι και τι απεύχεσαι για το μέλλον, γενικά και προσωπικά.

Β.Κ. Εύχομαι να ζήσω όσο πιο πολλά ηλιοβασιλέματα μπορώ, να δω τους νέους να μην χαμπαριάζουν τίποτα και να ξεπεράσουν μουσικά εμάς τους παλιούς, να ακολουθήσουν τα όνειρα τους και να γράψουν στα άχαμνα τους την εξουσία με την μάσκα…., να μην φοβούνται τον φόβο.

Σ.Ι. Θέλω να μου πεις με όσα έχεις ζήσει μέχρι σήμερα, αν γύριζες τον χρόνο πίσω τι θα άλλαζες στη ζωή σου;

Β.Κ. Κάποια πραγματάκια θα τα άλλαζα, αλλά τώρα πια είναι αργά, βέβαια ναι κάποια θα προσπαθήσω να τα αλλάξω και ας είναι αργά, Τελικά ποτέ δεν είναι αργά, όλα αλλάζουν και διορθώνονται (τα πάντα ρεί) .

Σ.Ι. Θέλω να σε ευχαριστήσω για την συνέντευξη που μου παραχώρησες, εύχομαι να τα πούμε και ραδιοφωνικά, γιατί πραγματικά αξίζει ένα μουσικό αφιέρωμα για όλα αυτά που έχεις προσφέρει μέχρι σήμερα.

Β.Κ. Και εγώ σε ευχαριστώ, εδώ είμαστε για ό,τι καλοπροαίρετο να μας συμβεί.

Μπορείτε να ακούσετε τραγούδια του Βαγγέλη Κοντόπουλου στο κανάλι του στο Y-tube : https://www.youtube.com/user/RedTreeGreec